Snijbranden is een snijproces waarbij middels verbranding materialen gesneden kunnen worden. Met behulp van een chemische (oxidatie-)reactie worden materialen gesneden. Veel mensen denken dat dit middels smelten wordt gedaan, maar van verbranding. Een zeer brandbaar gas wordt gecombineerd met een overmaat aan zuurstof om het materiaal te verhitten. De zuurstof die overblijft, wordt gebruikt om de verbranding van het te snijden materiaal te verwezenlijken.
Beperkingen van snijbranden
Snijden middels snijbranden gaat erg snel en het is mogelijk om zeer diepe sneden te realiseren. Snijbranden kent wel een beperking: het is alleen mogelijk bij materialen die genoeg verbrandingswarmte vrijgeven, zodat de reactie in stand wordt gehouden. Zijn er stalen te snijden die veel koolstof bevatten, dan is het niet mogelijk om snijbranden toe te passen.
De snijbrander
De snijbrander, waarmee het proces van snijbranden wordt uitgevoerd, lijkt qua opbouw heel veel op branders zoals toegepast bij autogeen lassen. Hier is echter geen overdaad aan zuurstof bij betrokken. Bij de snijbrander wel, waar een extra knop aanwezig is om meer zuurstof toe te voegen ten behoeve van het snijproces.
De kop van de snijbrander staat normaal gesproken onder een hoek van 90 graden. De zuurstoftoevoer is centraal, omringd door de mondstukken die brandstof toevoeren. Qua mondstukken zijn er diverse mogelijkheden, dit om het af te stemmen op de brandstof. Met een speciale knop kan de snijbrander switchen tussen voorverwarmen en snijden. Snijbranders zijn te automatiseren, dus dat er gebruik wordt gemaakt van robots. De gecontroleerde bewegingen van de robots maken het mogelijk dat sneden heel nauwkeurig gemaakt kunnen worden.